This research was conducted to bring to the fore the problem of bilingual Turkish children living in America learning their native language and to solve this problem, to prevent a generation from growing up without knowing the language, culture, and traditions of their country, to be conducive to the start of projects to be carried out by the state and to pioneer studies on this subject. It is needed for reasons such as. The number of studies on bilingualism among Turkish children living in America is relatively low. When the studies were examined, only one study was found to determine the written expression skills of bilingual children living in America. The studies generally provide information about Turkish teaching in America and the syllabuses and textbooks used while teaching Turkish. Therefore, it is essential to investigate the bilingualism of Turkish children growing up in America and to determine the current status of their knowledge and skills regarding their native language. In addition, this issue is essential in children's acquisition of belonging and identity and in developing their communication skills.
There are various reasons for the problems experienced by our children living in America regarding learning and using Turkish and their belonging to the Turkish identity. These reasons can be listed as follows:
In the United States, it is necessary to reach a sufficient number of students to provide education in the native language in schools at primary, secondary, and high school levels. Native language courses are taught as elective courses in schools, depending on the students' choices. Unfortunately, due to the low demand for Turkish lessons and the fact that Turks are distributed in many different states throughout America, unity on this issue has yet to be achieved. For this reason, our children are deprived of their right to receive education in their mother tongue.
Due to the inability to provide education in the mother tongue, Turkish language schools were opened under Turkish-American associations to meet the need. However, these language schools opened under associations conduct their lessons online, mostly with Turkish teachers living in Turkey. Because it is pretty challenging to find a teacher in America who is an expert in his field and can teach Turkish to bilingual children. Therefore, the efficiency of online training decreases compared to face-to-face training.
Another institution where Turkish is taught in America is community-based Turkish mother tongue schools. These schools are essential but cannot have the desired effect because classes are held only once a week and in minimal hours.
Language schools opened under associations, and community-based Turkish mother-tongue schools are unavailable in every state. Therefore, many Turkish children cannot benefit from these opportunities.
It is known that teachers working under the Ministry of National Education are assigned to some schools in Europe. This issue should not be carried out only with teachers in the Ministry of National Education. Researchers who have postgraduate studies on bilingualism and have improved academically should also be considered. However, opportunities remain limited due to the lack of a policy on this issue. Experts who want to teach Turkish abroad must have a work and residence permit in the USA to carry out their duties; this situation is not an issue a person can overcome alone. The support of state officials is required here, but unfortunately, there is no work on this subject.
Due to the dense Turkish population in Europe, while many projects are carried out for bilingual children living in Europe, there are very few projects for children living in America.
Institutions that teach Turkish to children in America follow different curricula. When the curriculum followed by the institutions is examined, it is seen that the knowledge and skills that each school aims to provide are different.
Some parents think there is no need for a school to teach Turkish and that their children can learn Turkish at home in the family environment.
Bilingual Turkish children living in various states of America go to Turkish language schools and learn both the Turkish language and Turkish culture. This study aims to evaluate the written expression works of 6 students, aged 9-11, from a Turkish school in New York, using the "false analysis method" and examine their language views in bilingualism.
Students were asked to create a written expression, "Describe your best day." The research data was obtained through document analysis. The scanning technique examined written expression data obtained from first-hand sources, and prominent errors were identified and classified according to their frequency. Accordingly, it was understood that the students made the most spelling, punctuation, grammar, and phonology mistakes. These errors have been revealed by considering the principle of error analysis, linguistic development, and the achievements stated in the common framework of European languages. The mistakes were evaluated, and suggestions were made to solve the problem.
This study will help organize the education plans of bilingual Turkish children in America according to their needs and provide effective native language teaching. In addition, it is thought that this study will contribute to updating existing research by revealing the current situation of bilingual Turkish children living in America, directing new studies, and helping to develop a systematic language policy for Turkish education in America.
Amerika’da yaşayan iki dilli Türk çocuklarının ana dili öğrenmeleri sorununu ön plana çıkarmak ve bu sorunu çözmek, ülkesinin dilini, kültürünü, geleneklerini bilmeden yaşayan bir neslin yetişmesinin önüne geçmek, devlet eliyle yapılacak projelerin başlamasına vesile olmak ve bu konuda yapılacak çalışmalara öncü olmak gibi sebeplerle bu araştırmaya ihtiyaç vardır.
Amerika’da yaşayan Türk çocuklarının iki dilliliği ile ilgili yapılmış olan çalışmaların sayısı oldukça azdır. Yapılan çalışmalar incelendiğinde, Amerika’da yaşayan iki dilli Türk çocuklarının yazılı anlatım becerilerini tespit etmeye yönelik yalnızca bir çalışmaya ulaşılmıştır. Çalışmalar, genellikle Amerika’da Türkçe öğretiminin durumu ve Türkçe öğretimi yapılırken kullanılan ders programları ile ders kitapları hakkında bilgi vermek üzerinedir. Dolayısıyla Amerika’da yetişen Türk çocuklarının iki dilliliğinin araştırılması, ana dilleri ile ilgili olan bilgi ve becerilerinin güncel durumlarının tespit edilmesi oldukça gereklidir. Ayrıca çocukların aidiyet ve kimlik kazanımları, iletişim becerilerinin geliştirilmesi açısından da bu konu önemlidir.
Amerika’nın çeşitli eyaletlerinde yaşayan iki dilli Türk çocukları, Türkçe dil okullarına giderek hem Türk dilini hem de Türk kültürünü öğrenmektedirler. Bu çalışmanın amacı, New York’ta bulunan bir Türk okulunun 9-11 yaş grubu, 6 öğrencisinin yazılı anlatım çalışmalarını “yanlış çözümleme yöntemi” ile değerlendirmek ve dil görünümlerini iki dillilik bağlamında incelemektir.
Öğrencilerden, “en güzel gününüzü anlatınız” konulu bir yazılı anlatım çalışması oluşturmaları istenmiştir. Araştırmanın verileri, belge analizi yoluyla elde edilmiştir. Birinci el kaynaktan elde edilen yazılı anlatım verileri, tarama tekniğine uygun olarak incelenmiş, öne çıkan hatalar tespit edilerek sıklık derecesine göre sınıflandırılmıştır. Buna göre öğrencilerin en çok sırasıyla yazım- noktalama, dil bilgisi ve ses bilimsel alanlarda yanlış yaptıkları anlaşılmıştır. Bu yanlışlar, yanlış çözümlemesi ilkesi, dilsel gelişim ve Avrupa diller ortak çerçevesinde belirtilen kazanımlar göz önünde bulundurularak ortaya konmuştur. Yapılan yanlışlar değerlendirilerek probleme yönelik çözüm önerileri getirilmiştir.
Bu çalışma, Amerika’daki iki dilli Türk çocuklarının eğitim planlarının ihtiyaca yönelik olarak düzenlenmesine ve etkili bir ana dili öğretimi yapılmasına yardımcı olacaktır. Ayrıca bu çalışmayla birlikte, Amerika’da yaşayan iki dilli Türk çocuklarının güncel durumu ortaya konularak mevcut araştırmaların güncellenmesine katkı sağlanacağı, yeni çalışmalara yön verileceği ve Amerika’da Türkçe eğitimine yönelik sistemli bir dil politikası geliştirilmesine yardımcı olunacağı düşünülmektedir.
Agvan, Ö. Dönger, A. (2016). Bireyde İki Dillilik Olgusu, International Multidisciplinary Congress of Eurasia.
Baker, C. (2011). Anne-Babalar ve Öğretmenler için Rehber: İkidilli Eğitim. (S. Güvener Çev.) İstanbul: Heyamola.
Bialystok, E. (1999). Cognitive Complexity and Attentional Control in the Bilingual Mind, Child Development, May/ June, Volume: 70, Number: 3, Pages, 636- 644, Blackwell Publishers Inc.
Bican, G. (2017). Danimarka'da Türkçe-Danca konuşan öğrencilerin dil görünümlerinin iki dillilik temelinde incelenmesi [Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi. (Tez No: 450184).
Blocher, E. (1982). Zweisprachigkeit. Nachteile und Vorteile. In: Swift, J. (Hrsg. ): Bilinguale undmultikulturelle Erziehung. Interkulturelle Pädagogik, Bd. 5. Würzburg, 117-132.
Bloomfield, L. (1933). Language. University of Chicago Press, https://books.google.com.tr/books?id=87BCDVsmFE4C&printsec=frontcover&hl=tr&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false
Bostancı G. (2014). “Amerika’daki Birinci ve İkinci Kuşak Türklerin Dil Tercihleri, Sürdürümleri, Tutumları ve Etnik Dilsel Canlılıkları”, Bilig, sayı 70, 105-130, https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/234293
Boyacı, Ş. (2018). Yurt Dışında Yaşayan Türk Çocuklarına Türkçe Öğretimi ve Kültür Aktarımı. Nobel Bilimsel Eserler.
Bölükbaş, F. (2011). Arap Öğrencilerin Türkçe Yazılı Anlatım Becerilerinin Değerlendirilmesi. Turkish Studies. 6/3, s.1357- 1367.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E., Akgün, Ö., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2017). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Pegem Akademi.
Demirkan, M. Akgün, A. (2017). Kültür(süz)leşme ve Dil Erozyonu Sorunsalı: Fransa’daki Türklerin Entegrasyon ve Dilsel Kimlik Profilleri, Türkçe Konuşanların Akademik Dergisi, Cilt / Volume: 4, Sayı / Issue: 1
Ekiyor, E. (2018). “Ulusaşırı Bağlar ve Dil: ABD’de Yaşayan Türkler Örneği”, Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, Sayı 2, 37 – 51, https://dergipark.org.tr/tr/pub/asead/issue/40900/493950
Grosjean, F. (2013). Bilingualism: A short introduction. In Grosjean, F. & Li, P. (2013), pp.5-25.
Güleç, İ., İnce, B., Demiriz, H. N. (2021). İkidillilik ve İkidilli Çocukların Eğitimi, Kesit Yayınları.
Haznedar, B. (2021). İkidillilik ve Çokdillilik, Anı Yayınları.
Karahan, F., Savaşçı, M. (2021). Türkiye’de İki Dillilik, İkidillilik ve İkidilli Çocukların Eğitimi, s.10
Kızılmeşe, R., Okur, A. (2020). Belçika’daki İki Dilli Türk Çocuklarına Türkçenin Eğitimi ve Öğretimi Üzerine Uygulamalı Bir Çalışma (Gent Örneği), International Journal of Teaching Turkish as a Foreign Language, Cilt: 3, Sayı: 1.
Legendre, G. (2006). Early Child Grammars: Qualitative and Quantitative Analysis of Morphosyntactic Production, Cognitive Science: Volume: 30, Issue 5.
Peal, E., & Lambert, W. E. (1962). The relation of bilingualism to intelligence. Psychological Monographs: General and Applied, 76(27), 1–23. https://doi.org/10.1037/h0093840
Pilancı, H. (2009). Avrupa Ülkelerindeki Türklerin Türkçeyi Kullanma Ortamları, Sürdürebilme İmkânları ve Koruma Bilinçleri. bilig, 49, 127-160. https://hdl.handle.net/11421/14266
Savaşçı, M., Karahan, F. (2021). Türkiye’de İkidillilik, İkidillilik ve Çocukların Eğitimi, Kesit Yayınları, 9-44.
Şıhanlıoğlu, Ö. (2021). Türkiye’deki Suriyeli geç iki dilli bireylerin yazılı anlatımları üzerine bir hata analizi, [Yüksek Lisans Tezi, Nevşehir Hacı Bektaşi Veli Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi. (Tez No: 658906).
Otçu, B. (2014). ABD’deki Dil Politikaları, İki Dilli Eğitim Programları ve Türk Toplumu, Die Gaste, Sayı: 32, ISSN: 2194-2668. http://www.diegaste.de/gaste/diegaste-sayi3205.html
Otçu, B. (2016). “Speak Turkish!” or not? Language Choices, İdentities and Relationship Building Within New York’s Turkish Community” , International Journal of the Sociology of Language, sayı 237, 161-181. https://doi.org/10.1515/ijsl-2015-0040
Özkan, H. (2021). Ruandalı Öğrencilerin Yazılı Anlatımlarının Yanlış Çözümlemesi Yöntemine Göre İncelenmesi, Düzce Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Yıl: 11, Sayı: 1.
Sak, R., Şahin Sak, T., Öneren Şendil, Ç. ve Nas, E. (2021). Bir Araştırma Yöntemi Olarak Doküman Analizi. Kocaeli Üniversitesi Eğitim Dergisi, 4(1), 227-250. http://doi.org/10.33400/kuje.843306
Sönmez, H. (2020), “İki Dilli Türk Çocuklarının Avrupa’daki Ülkelere göre Türkçe Eğitimleri ile İlgili Bir Literatür Değerlendirmesi, Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı 1, 12-33 https://dergipark.org.tr/tr/pub/usaksosbil/issue/55286/731212
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2012). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Seçkin Yayıncılık.
Yıldız, C., Arslan K., Thomas R. (2021). İki Dillilik ve Dil Edinimi, Pegem Akademi.
Yılmaz, B. (2023). ABD’deki Türk öğrencilerin yazılı anlatımlarındaki yazım- noktalama yanlışları ve anlatım bozukluklarının tespiti. [Hacettepe Üniversitesi, Yüksek Lisans Tezi]. Yüksek Öğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi. (Tez No:792694).
Weinreich, U. (1953). Languages in Contact. The Hague: Mouton.
