This study explores storytelling as a narrative strategy in Penelope Lively’s novel Moon Tiger within the context of historiographic metafiction. This study is important for the field since it explores storytelling as a narrative strategy in historiographic metafiction. The study argues that Penelope Lively employs metafictional elements to demonstrate that storytelling can heal characters experiencing war trauma, challenging the conventional boundaries between fiction and history. The protagonist, Claudia, engages in a fragmented narrative, questioning the concept of time and presenting alternative versions of history. The study examines Claudia’s nonlinear storytelling, her skepticism toward objective history, and her exploration of the subjective nature of memory. The study emphasizes Claudia’s personal history as a form of resistance to the official history and highlights the novel’s contribution to developing historiographic metafictional elements. Lively’s Moon Tiger is portrayed as a thought-provoking exploration of the interplay between personal and official histories, inviting readers to reconsider traditional notions of historiography. Ultimately, this study claims that it is only through verbalizing traumatic war experiences that the characters in the novel can reveal, present, and confront their war traumas. The small stories they construct serve as a relief for their traumatic war pains. In these stories, the protagonists sometimes modify, change, or hide the truths about their traumatic war experiences as an outcome of their traumatic memories. This study demonstrates that storytelling is a beneficial narrative strategy for revealing, presenting, and confronting traumatic war pains for individuals and communities.
Bu çalışma, Penelope Lively'in Ay Kırıkları adlı romanında anlatının bir anlatı stratejisi olarak kullanımını, tarihsel üstkurmaca bağlamında incelemektedir. Bu çalışma, edebiyat alanında, tarihsel üstkurmacada anlatının bir anlatı stratejisi olarak kullanımını analiz eden ve literatüre katkı sağlayan bir çalışmadır. Çalışma, Penelope Lively'in üstkurmaca unsurlarını kullanarak hikâye anlatımının, savaş travması yaşayan karakterler için bir iyileşme süreci olarak hizmet edebileceğini, kurgu ile tarih arasındaki geleneksel sınırları sorguladığını göstermektedir. Lively bu romanda, okuyucuya parçalı bir anlatı sunarak zaman kavramını sorgulatır ve tarihin alternatif versiyonlarını gösterir. Çalışma, Claudia'nın belli bir zaman çizgisi olmayan anlatısını, nesnel tarih konusundaki kuşkularını ve belleğin subjektif doğasını incelemektedir. Claudia'nın kişisel tarihini resmi tarihe karşı bir direniş biçimi olarak vurgulamakta ve romanın tarihî üstkurmaca unsurlarının gelişimine katkısını ön plana çıkarmaktadır. Lively'in Ay Kırıkları romanı, kişisel ve resmi tarih arasındaki etkileşimin düşündürücü bir keşfi olarak tasvir edilir ve okuyucuları geleneksel tarih anlayışını yeniden düşünmeye davet eder. Romanın karakterlerinin oluşturdukları küçük hikâyeler, travmatik savaş acılarına karşı bir rahatlama olarak hizmet eder. Bu hikâyelerde, kahramanlar bazen travmatik savaş deneyimleriyle ilgili gerçekleri değiştirir, düzeltir veya gizlerler, bu da travmatik belleklerinin bir sonucu olarak ortaya çıkar. Bu bağlamda çalışma, hikâye anlatmanın hem bireyler hem de toplumlar için travmatik savaş acılarını ortaya çıkarma, sunma ve yüzleşme konusunda faydalı bir anlatı stratejisi olduğunu göstermektedir.
Hikâye anlatımı, yirminci yüzyılın ikinci yarısında tarihsel üstkurmacada dikkate değer bir anlatı stratejisi haline gelmiştir; çağdaş bir romancı olarak Penelope Lively, romanı Ay Kırıkları’ndaki parçalı anlatısıyla bu alt türde tarihsel üstkurmacaya büyük katkı yapmıştır. Lively, hikâye anlatımını, dünya tarihinde alternatif versiyonların olduğunu kanıtlamak için bir anlatı stratejisi olarak kullanır. Hikâye anlatımı ayrıca savaş travması yaşayan karakterlerin iyileşme sürecine katkıda bulunmak için de kullanılır. Hikâye anlatımının anlatı stratejisi olarak kullanımı aynı zamanda Lively'in romanında kullanılan tarihsel üstkurmaca unsurların gelişimine de katkıda bulunmaktadır. Bu bağlamda çalışma, çağdaş romancı Penelope Lively'nin anlatı stratejisinde bazı üstkurmaca unsurları kullandığını göstererek, hikâye anlatımının savaş travması sonucu oluşan yaraları iyileştirmek için kullanılabileceğini kanıtlamaktadır.
Romanın anlatısı, tarihsel olayları ve kişilikleri paradoksal bir şekilde sunması nedeniyle postmodern bir anlatı olarak değerlendirilebilir. Roman, okuyucuya tarih ve kurgunun her ikisinin de insan yapımı olduğunu ortaya koyar; bu nedenle, hem kurguyu hem de tarihi yeniden düşünmeye ve yeniden incelemeye yer açar. Kişisel ve kamusal tarihlerle ilgili olduğu kadar, anlatısında güçlü bir strateji olarak hikâye anlatımını kullanan Ay Kırıkları, zaman kavramını sorgular ve geleneksel roman niteliklerini, kurgu, karakterler ve mekânı alt üst eder. Romanın kahramanı Claudia, kişisel tarihini yazar ve onun söylemi giderek kamusal bir tarih versiyonuna dönüşür. Bu gerçek, resmi tarihin bir kurgu biçimi olduğu gibi, Lively'in kurgusu da resmi tarihin bir versiyonu haline gelir. Yani, Claudia'nın kişisel tarihi, anlatı stratejisi olarak hikâye anlatımıyla tarihleştirildiği için kamusal tarihin bir versiyonu haline gelir. Ay Kırıkları, kurgu ile gerçeklik arasındaki çizgiyi bulandıran, okuyucuları hikâye anlatımının doğası ve anlatıların oluşturulması üzerine sorgulamaya davet eden tarihsel üstkurmacanın dikkate değer bir örneği olarak gösterilebilir. Yenilikçi anlatı stratejileri, öz farkındalıklı karakterler ve geleneksel edebi formların kullanımı aracılığıyla, Lively ustaca üstkurmaca unsurlarına başvurarak okuyucuların deneyimini zenginleştirir ve geleneksel hikâye anlatımı kurallarını sorgulatır.
Başkarakter Claudia, kurgusal bir yapı içinde var olduğunun son derece farkındadır. Sıklıkla kendi hikâyesi hakkında yorum yapar, hikâye anlatma eylemini ve karakterlerin yaratılmasını kabul eder. Bu öz farkındalık, karakter ile yazar arasındaki sınırları bulandırır ve okuyucuları Claudia'nın deneyimlerinin gerçekliğini ve anlatısının güvenilirliğini sorgulamaya zorlar. Lively, parçalı bir anlatı yapısı kullanarak, kronolojik düzene karşı doğrusal olmayan bir anlatım yaklaşımını tercih eder. Claudia'nın geçmişine dair olaylar, II. Dünya Savaşı sırasındaki deneyimleri de dahil olmak üzere, ayrık bir şekilde sunulur. Bu bilinçli kronoloji bozulması, geleneksel hikâye anlatımı normlarını sorgular ve belleğin ve tarihin subjektif doğasını vurgular. Okuyucular, metnin içine girmek zorunda kalır ve Claudia'nın hayatından tutarlı bir hayat hikâyesi oluşturmak için parçalı anlatıları bir araya getirirler.
Ay Kırıkları, genellikle aynı olaylar hakkında çelişen hesapları sunarak çoklu bakış açılarına yer verir. Claudia, Gordon ve Tom gibi karakterler, geçmişe dair kendi versiyonlarını sunarlar, gerçeklikle kurgu arasındaki sınırları bulandırırlar. Bu güvenilmez anlatıcılar, belirsizlik duygusu yaratırlar ve sunulan bilgilerin güvenilirliğini sorgulamaya yönlendirirler. Bu strateji aracılığıyla, Lively hikâye anlatımının içsel ve öznel olduğunu vurgular ve anlatılarda nesnel gerçek kavramını sorgular. Lively’nin romanı, metin içinde tarihi olaylar, edebiyat ve kültürel fenomenlere atıfta bulunan metinler arası referanslar ve edebi göndermeler içerir. Bu referanslar, okuyucuları hikâyenin geliştiği daha geniş bağlama dikkat etmeye davet eder. Mevcut anlatılar ve kültürel referanslar üzerinden Lively, okuyucuları hem kurgusal hem de gerçek hikâyelerin birbirleriyle nasıl etkileşimde bulunduklarını ve birbirlerini nasıl etkilediklerini düşünmeye teşvik eder. Ay Kırıkları, Claudia’nın tarih, bellek ve hikâye anlatımı üzerine düşünceleri aracılığıyla gerçeklik ve kurgunun doğası hakkında varoluşsal sorunlar ortaya koyar. Lively, gerçeklik ve hayal arasındaki sınırları zorlayarak, okuyucuları hikâye anlatmanın dönüştürücü potansiyeli ve dünyayı anlama yeteneğini şekillendirme gücü üzerinde düşünmeye davet eder.
Andermahr, S., Pellicer-Ortin, S. (Ed.). (2013). Trauma narratives and herstory. Palgrave Macmillan.
Appleby, J., et al. (1994). Telling the truth about history. W. W. Norton & Company.
Brown, L. S. (1995). Not outside the range: One feminist perspective on physic trauma in Trauma: explorations in memory (p. 110-112). The John Hopkins U. P.
Caruth, C. (1996). Trauma: Explorations in memory. John Hopkins United Press.
Caruth, C. (1996). Unclaimed experience: Trauma, narrative, and history. John Hopkins United Press.
Fonioková, Z. History, Storytelling, and Narrative Construction of Reality in Graham Swift’s Waterland. Revue Belge de Philologie et D'histoire, 95(3), 561-574. History, Storytelling, and Narrative Construction of Reality in Graham Swift’s Waterland - Persée (persee.fr)
Hutcheon, L. (1991). Narcissistic narrative: The metafictional paradox. Routledge.
Hutcheon, L. (1988). A Poetics of postmodernism: History, theory, fiction. Routledge.
Krystal, H. (2017). Trauma and Affects. The Psychoanalytic Study of the Child, 33(1), 81-116. https://doi.org/10.1080/00797308.1978.11822973
Lively, P. (1987). Moon tiger. Penguin Books.
Tangherlini, T. R. (1998). Talking trauma: Paramedics and their stories. University Press of Mississippi.
Van Der Kolk, B. and Onno Van Der H. (1995). The intrusive past: The flexibility of memory and the engraving of trauma in Trauma: Explorations in memory (158-182). The John Hopkins U. P.
Welsch, K. A. (2021). History as Complex Storytelling. College Composition and Communication, 50(1), 116-122. https://doi.org/10.2307/358359
