The concept of storytelling which existed long before the emergence of written sources, has been carried to quite different dimensions with the contribution of the scientific and technological riches it brought with us. Starting with the hunting stories drawn on the cave walls, the story of the human being is moving towards a different point in a formal and contextual way with the development of the mass media.
With the modernization and especially with the development of technology, there have been profound changes in the relationship between the narrator and the listener as well as the story concept. Transferring stories to virtual environments and storytelling through technological tools now defines a more interactive process. The relationship between the narrator / listener and the classical story is now intertwined through technological environments. In this process, new concepts such as online story writing ”and“ interactive story writing ”have emerged.In this study, the relationship between the story and the listener is discussed in detail.
In this study, social changes, the dynamics of the era and technological advances have been taken into consideration and the course of the storytelling has been discussed from past to present.
With the contribution of technological developments, the story, which has been transferred from verbal language to digital platform and thus to digital language, has undergone a significant change in terms of form and content in line with this new environment and new conditions.Especially the narratives put forward in technological environments primarily on television and on the internet, is insufficient to defining this process only with "story" concept. Digital story production has created an environment for the emergence of different concepts. The narratives (stories), which became more accessible and more easily shared within the possibilities of the digital world, began to become more visible to the wider masses and to take the form of hypertext through widespread communication platforms.
With the introduction of different disciplines, it has become necessary to make different definitions of the story. The story has now become interactive.The story is individualized, however. Thanks to the technological infrastructure, it is shared in a more global area.The potentials of the digital story have just begun to be understoodDespite this, studies on the concept of digital storytelling are still limited today.Identification of the limits or unlimitedness of digital storytelling, analysis of form and content, detailed studies on narrative and narrative will contribute to the definition of digital story and to develop a more academic perspective.
It is now possible to calculate in this unlimited universe, thanks to the possibilities of the digital world, by whom digital stories are shared, when they are read and when they are changed.Storytelling has now turned into a massive process.The digital story also opposes central media and capital, which monopolized television and cinema.It allows nonprofessional people to share their stories.Therefore, the concept of digital storytelling was evaluated not only in terms of narrative, formal and contextual aspects, but also in terms of social, economic and cultural results.
The processes that the concept of storytelling goes through in the historical process will be examined through different examples, while the process extending to digital storytelling will be evaluated comparatively in the light of the opinions of different theorists.This study aims to develop a new perspective on the concept of a new story that continues its existence by changing / transforming it in such a new technological reality, at least to determine the last point of the concept of technological storytelling
Yazılı kaynakların ortaya çıkmasından çok önce varlık göstermeye başlayan “hikâye anlatıcılığı” kavramı, çağımızdaki gelişmeler ve beraberinde getirdiği bilimsel ve teknolojik zenginliklerin de katkısı ile oldukça farklı boyutlara taşınmıştır. Mağara duvarlarına çizilen av hikayeleri ile başlayan insanın hikayeleme süreci günümüzde kitle iletişim araçlarının gelişmesiyle birlikte biçimsel ve içeriksel anlamda farklı bir noktaya doğru yol almaktadır.
Hikâyelerin sanal ortamlara aktarılması ve teknolojik araçlar vasıtası ile hikayeleştirilmesi artık daha interaktif bir süreci tanımlamaktadır. Teknolojinin gelişmesi ile hikâye kavramı kadar anlatan/dinleyen ilişkisinde ve hikayenin dilinde de çok derin değişimler ortaya çıkmıştır. Klasik hikâye ayrımında var olan anlatan/dinleyen ilişkisi teknolojik ortamlar vasıtasıyla artık iç içe geçmiştir. Çalışmada hikayenin anlatan ve dinleyen ilişkisi ayrıntılı olarak ele alınmaktadır.
Bu süreç içerisinde “çevrimiçi hikâye yazıcılığı” ve “interaktif hikâye yazıcılığı” gibi yeni kavramlar karşımıza çıkmaya başlamıştır. Bunun yanı sıra bilgisayar oyunları dahi hikayeciliğin yeni türü olarak değerlendirilmeye başlanmıştır. Dijital iletişim araçlarının gelişmesi, çeşitlenmesi ve kullanımlarının kolaylaşmasıyla birlikte dijital hikâye üretiminde ciddi manada bir artışa sebep olmuştur..
Bu çalışmada, toplumsal değişmeler, içinden geçilen çağın dinamikleri ve teknolojik ilerlemeler de dikkate alınarak hikâye anlatımının geçmişten günümüze uğradığı gelişimlerin seyrine değinilmiştir.
Teknolojik gelişmelerin ışığında sözel dilden dijital platforma ve dolayısıyla dijital dile taşınan hikâye bu yeni ortam ve yeni koşullar doğrultusunda gerek biçim ve gerekse içerik açısından önemli bir değişime uğramıştır.
Teknolojik ortamlarda sinemada, televizyonda ve ilerleyen süreçte internet ortamında ortaya konan anlatıların sadece ‘hikâye’ kavramı ile tanımlanmasının yetersiz kalacağı gerçeği bu süreç içinde anlaşılmaya başlanmıştır. Dijital hikâye üretimi beraberinde farklı kavramların ortaya çıkmasına da ortam yaratmıştır.
Dijital dünyanın imkanları dahilinde daha ulaşılabilir ve daha kolay paylaşılabilir hale gelen anlatılar (hikayeler) daha geniş kitleler tarafından daha görünür hale gelmeye ve yaygın iletişim platformları sayesinde hipermetin formuna bürünmeye başlamıştır.
Bu durum hikâye anlatımında farklı disiplinlerin devreye girmesi ile hikâyenin daha farklı tanımlamalarının yapılmasını gerekli kılmıştır. Hikâye artık etkileşimli hale gelmiştir. Hikâye bireyselleşmiştir buna rağmen. teknolojik altyapı sayesinde daha küresel bir alanda paylaşılmaktadır. Dijital hikâyenin potansiyelleri daha yeni yeni anlaşılmaya başlanmıştır. Buna rağmen dijital hikayecilik kavramı üzerine yapılan çalışmalar günümüzde halen sınırlı sayıdadır. Dijital hikayeciliğin sınırlarının veya sınırsızlığının tespiti, biçim ve içerik analizi, anlatan ve anlatılan üzerine yapılacak detaylı çalışmalar dijital hikâyenin tanımlanması ve daha akademik bir bakış açısı geliştirilmesine katkı sağlayacaktır. Dijital öykülerin kimler tarafından ne zaman paylaşıldığı, kimler tarafından ne zaman okundukları ne zaman değiştirildikleri artık dijital dünyanın imkanları sayesinde bu sınırsız evrende hesaplanabilir bir hale gelmiştir.
Hikayecilik artık kitlesel bir sürece dönüşmüştür. Dijital hikâye aynı zamanda televizyon ve sinemayı tekeli altına almış merkezi medya ve sermayeye karşı bir karşı çıkıştır. Profesyonel olmayan insanların hikâye paylaşmasına olanak vermektedir. Dolayısıyla dijital hikayecilik kavramı çalışmada sadece anlatı olması açısından, biçimsel ve içeriksel açıdan değil, sosyal, ekonomik ve kültürel sonuçları açısından da değerlendirilmiştir.
Hikâye kavramının geçtiği süreçler farklı örnekler üzerinden alınırken, dijital hikayeciliğe uzanan süreç farklı kuramcıların görüşleri ışığında karşılaştırmalı olarak değerlendirilecektir. Bu çalışma, böylesi bir yeni teknolojik gerçeklik içerisinde varlığını değişerek/dönüşerek de olsa sürdüren yeni hikâye kavramına farklı bir bakış açısı geliştirmeyi en azından teknolojik hikâyecilik kavramının günümüzde geldiği son noktayı belirlemeyi hedeflemektedir. Temelde disiplinlerarası yaklaşım ışığında hikâyenin farklı ve yeni konumu tartışılmaktadır.
1. Aarseth, Espen J. (1997) Cybertext: Perspectives On Ergodic Literature. The Johns Hopkins University Press
2. Akıncı,F.(2011) Türkiye’deki Tiyatro Kurumlarında Halkla İlişkiler Çalışmaları, T.C. Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Halkla İlişkiler Ve Tanıtım Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, İzmir
3. Akıncı,F.(2015) Türkiye’deki Tiyatro Kurumlarında Halkla İlişkiler Çalışmaları, T.C. Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Halkla İlişkiler Ve Tanıtım Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, İzmir – 2015, S60
4. Aristoteles (2006). Poetika. Çev., İsmail Tunalı, İstanbul: Remzi Kitabevi.
5. Atan, A. ve Diğerleri, (2015) Dijital Sanat Uygulamaları Üzerine Bir İnceleme, “Teknoart Laboratuarında Sanat Ve Tasarım Uygulamalarının İncelenmesi” , Yıldız Teknik Üniversitesi
6. Bouchardon, (2009) Bouchardon, S.& Ghitalla, F. (2003) Récit Interactif, Sens Et Réflexivité. Hypertextes Hypermédias : Créer Du Sens À L’ère Numérique,
7. Bouchardon, S. (2009). Littérature Numérique : Le Récit İnteractif, Paris, Hermès-Lavoisier.
8. Bouchardon, S. (2014).La Valeur Heuristique De La Littérature Numérique. Paris : Hermann,
9. Cormerais, F. (2016) “Dijitalin Poetikası,” Çev. Zeynep Cansu Başeren, Poetikhars (Blog), 26 Temmuz 2010, Erişim Tarihi 18 Nisan, Http://Www.Poetikhars.Com/Dijitalin-Poetikasi.
10. Couldry Nick (2008) Mediatization or mediation? Alternative understandings of the emergent space of digital storytelling
11. Çeken, B., Arslan, A., Tuğrul Damla,.(2017) İletişimde Emojilerin Kullanımı Ve İncelenmesi, Makalenin Dergiye Ulaşma Tarihi: 03.11.2016 Yayın Kabul Tarihi: 03.04.2017, Cilt 5, Sayı 16
12. Demirer, V. (2013). İlköğretimde E-Öyküleme Kullanımı Ve Etkileri. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Necmettin Erbakan Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü: Konya.
13. Dörner, R., Grimm, P., & Abawi, D. F. (2002). Synergies Between İnteractive Training Simulations And Digital Storytelling: A Component-Based Framework. Computers & Graphics,
14. Ebner, M. (2007). “E-Learning 2.0 = e-Learning 1.0 + Web 2.0?”, Reliability and Security ARES’07, IEEE Computer Society,
15. Erdem B.K., Sayılgan B.Ö., (2011) Aristotelesçi Mantık Bağlamında Yeni Medyada Öykü Anlatımı: “Call of Duty” Örneği, Marmara İletişim Dergisi, Sayı 18
16. Ergün,N., (2015)Çağdaş Türk Tiyatrosunda Samuel Beckett Etkisi: Güle Güle Godot Ve Godot’yu Beklemezken, Türkbilig,
17. Ersümer, A., (2013) Klasik Anlatı Sineması, İstanbul, Hayalperest Yayınevi
18. Figa, E. (2004). The Virtualization Of Stories And Storytelling. Storytelling Magazine, 16(2),
19. Frazel, M. (2010). “Digital Storytelling Guide For Educators”. Washington DC: International Society For Technology İn Education
20. Fuat,M.( 2015), Tiyatro Tarihi, MSM Yayınları, Mitos-Boyut Yayınları /TEM Yapım Yayıncılık Ltd. Şti., S
21. Genette, G. (1969).Figures II . Paris : Seuil,49
22. Genvo S., (2011, « Penser Les Phénomènes De Ludicisation Du Numérique : Pour Une Théorie De La Jouabilité », Revue Des Sciences Sociales, Université Marc Bloch, Strasbourg, 45, Pp. 68 – 77. Print
23. Genvo, S. (2011). L’art Du Game Design : Caractéristiques De l’Expression Vidéoludique. Dans M. Maza & A. Saemmer (Eds.), E-Formes 2, Au Risque Du Jeu (Pp.29-39). Sainte Étienne : L’Université De Sainte Étienne.
24. Hartley J., McWilliam K., (2009). Computational Power Meets Human Contact, Story Circle, Ed. by John Hartley, Kelly McWilliam. Wiley-Blackwell
25. İnceelli,A. Dijital Hikaye Anlatımının Bileşenleri, The Turkish Online Journal Of Educational Technology – TOJET July 2005 ISSN: 1303-6521 Volume 4 Issue 3 Article 18, S Giriş,
26. Jean Burges (2006) Vernacular Crereativity and New Media Queenlans University
27. Jeanneret, Y. (2011).Y A-T-İl Vraiment Des Technologies De l’Information ? Villeneuve :Septentrion
28. Jenkins, H. (2006). Convergence Culture: Where Old And New Media Collide. New York: New York University Press
29. Karabuly,B.,(2015) Bilgi Toplumu Çağında Dijital Yerliler, Göçmenler Ve Melezler, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Sayı 21
30. Kıran,.Z. Kıran, A.E., (2000) Yazınsal Okuma Süreçleri, Dilbilim, Göstergebilim ve Yazınbilim Yöntemleriyle Çözümlemeler, Ankara, Seçkin Yayınevi
31. Kırık,A.M.,Yazıcı,N. (2017) İnstagram Örneği Üzerinden Sosyal Medya’da Hikaye Anlatıcılığı, Erciyes İletişim Dergisi Akademia 2017, Cilt 5
32. Kurtoğlu,R., ÖzbölükT. (2016) Görsel İletişim Çağında Markaların Emoji’ye Adaptasyonu, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi
33. Kurudayıoğlu, M., Tüzel ,S., (2013) Alımlama Estetiği Kuramı Doğrultusunda Okurun Beklenti Ufkunun Tespit Edilmesi Üzerine Uygulamalı Bir Çalışma, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Cilt/Volume: 10, Sayı/Issue: 21
34. Küngerü, A.,(2016) Bir İfade Aracı Olarak Dijital Öykü Anlatımı, Abant Kültürel Araştırmalar Dergisi
35. Lambert, J. (2013). “Digital Storytelling”. California: Digital Diner Press
36. Laurel, B. (1993). Computers As Theatre. U.S.: Addison-Wesley Professional
37. Meadows D., J. Kidd (2009). Capture Wales-The BBC Digital Storytelling Project. J. Hartley and K. McWilliam (Ed). Story Circle: Digital Storytelling Around the World. Blackwell Publishing.
38. Meadows, D. (2003). Digital Storytelling: Research-Based Practice in New Media. Visual Communication, 2, 189-193.
39. Memet Fuat, Tiyatro Tarihi, MSM Yayınları, Mitos-Boyut Yayınları /TEM Yapım Yayıncılık Ltd. Şti.,
40. Murray, J. H. (1997). Hamlet On The Holodeck: The Future Of Narrative İn Cyberspace. New York: MIT Press,
41. Mutlu, Erol (1991). Televizyonu Anlamak. Ankara: Gündoğan.
42. Mutlu,E., (2004) İletisim Sözlügü. Ankara, Bilim ve Sanat Yayınları,
43. Nurtaç Ergün, (2015) Çağdaş Türk Tiyatrosunda Samuel Beckett Etkisi: Güle Güle Godot Ve Godot’yu Beklemezken, Türkbilig, 2015/29: 161-190
44. Oluk,E.A., (2013)Klasik Anlatı Sineması, İstanbul, Hayalperest Yayınevi
45. Ouchardon, S., Ghitalla, F. (2003). « Récit İnteractif, Sens Et Réflexivité », Actes Du Colloque Hermès, Paris
46. Qiongli, Wu (2009) Commercialization and Digital Storytelling in China, Story Circle, Ed. by John Hartley, Kelly William. Wiley-Blackwell
47. Robin, B. (2008). The effective uses of digital storytelling as a teaching and learning tool. Handbook of research on teaching literacy through the communicative and visual arts (Vol. 2). New York: Lawrence Erlbaum Associates
48. Rule,L.(2005). Digital Storytelling Workshop Agendahttp://Homepage.Mac.Com/Eportfolios/Workshop/Agendadigitalstory.
49. Selden, R.; Widdowson, P. Ve Brooker , P. (1997). A Reader’s Guide To Contemporary Literary Theory. Essex: Prentice Hall.
50. Sivri,M., Tüfekçi, Ş., (2017) Etkileşimli Bir Dijital Anlatı Okuması: Bir İnsan Yaratmak Uluslararası Hakemli İletişim ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi
51. Şimşek,B.,(2018) İletişim Çalışmaları Bağlamında Dijital Hikaye Anlatımı Kavramlar ve Türkiye Deneyimi, Alternatif Bilişim, İstanbul
52. Tadie,J.Y.,(1994) Le Recit Poetique, Paris, Galllimard
53. Turan,E,Y. (2015)Platon’un İdealar Kuramı Ekseninde Mimesis Olarak Sanat, Tarih Okulu Dergisi (TOD) 8, Sayı
54. Tüzel,S. Kurudayıoğlu,M. (2013) Alımlama Estetiği Kuramı Doğrultusunda Okurun Beklenti Ufkunun Tespit Edilmesi Üzerine Uygulamalı Bir Çalışma, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Cilt/Volume: 10, Sayı/Issue: 21,
55. Ünal, R., (2015) Peter Handke’nin Kaspar Adlı Tiyatro Eserinin Stilistik Açısından Analizi, Yüksek Lisans Tezi, T.C. Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Alman Dili Ve Edebiyatı
56. Yamaner, Güzin (2007) Postmodernizm Ve Sanat, Algı Yayınları, Ankara, 1.Bölüm: Sanatta Postmodern Yaklaşım
57. Yüksel, P. (2011) Using Digital Storytelling İn Early Chilhood Education: A Phenomenolological Study Of Teachers’ Experiences. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü: Ankara.
