Printmaking extend to works obtained by transferring patterns created through various materials on to paper and similar surfaces. Printmaking is commonly examined in four different groups: high print, intaglio, flat print and screen print. In order for a work to be accepted as an printmaking, it must have certain characteristics. These features include; Paint Transfer, Tone Values, Paper Deformation, Mold Deformation, Edition Tracking. As an printmaking technique, collagraphy is obtained by transferring the patterns, created by high printing or intaglio techniques to paper by fixing either various materials and textures or not, on the plate. As an alternative to the adverse chemicals commonly used in the printmaking arts, the colography technique provides a wide production area that allows the use of materials from daily life. The significant of this research is to explore and present alternatives to the textural effects achieved in traditional printmaking methods which are metal printing, wood printing, lithography and screen printing, through a series of studies. According to this importance, it is aimed to explain how collagraphy is applied with printmaking-specific methods and to present examples. For these purposes, prints were taken from five different molds created by combining different materials in the printmaking studio. These molds are created by adding sand, acrylic paste, acetate, cracking medium, leatherette paper materials on cardboard. . In this research, continuous purposeful and structured observations were made during the printing processes in the studio. These observations are based on the following characteristics of printmaking: Paint Transfer, Tone Values, Paper Deformation, Mold Deformation and Edition Tracking. As a result, alternatives to the textural effects of traditional printmaking have been explored in terms of printmaking-specific characteristics through a series of workshops and presented in detail with examples.
Özgün baskıresim, çeşitli malzemeler aracılığıyla oluşturulan kalıpların kâğıt ve benzeri yüzeylere aktarılmasıyla elde edilen çalışmaları kapsamaktadır. Baskıresim, yaygın olarak; yüksek baskı, çukur baskı, düz baskı ve elek baskı olmak üzere 4 farklı gurupta incelenmektedir. Bir çalışmanın özgün baskıresim olarak kabul görmesi için birtakım özellikleri taşıması gerekmektedir. Bu özellikler arasında; Boya Transferi, Ton Değerleri, Kâğıtta Deformasyon, Kalıpta Deformasyon, Edisyon Takibi gibi özellikler sayılabilir. Bir özgün baskıresim tekniği olarak Kolografi, çeşitli malzemeleri ve dokuları plaka üzerine sabitleyerek ya da sabitlenmeden, yüksek baskı veya çukur baskı teknikleriyle oluşturulan kalıpların kâğıtaktarılmasıyla elde edilmektedir. Kolografi tekniği, baskı sanatlarında yaygın biçimde kullanılan zararlı kimyasallara alternatif olarak günlük yaşamdan malzemelerin kullanımına imkân tanıyan geniş bir üretim alanı sağlamaktadır. Geleneksel özgün baskıresim yöntemleri olan metal baskı, ağaç baskı, taş baskı ve serigrafide elde edilen dokusal etkilere getirilebilecek alternatifleri bir dizi çalışma yoluyla araştırmak ve sunmak, bu araştırmanın önemini oluşturmaktadır. Bu önem doğrultusunda, kolografinin baskıresme özgü yöntemlerle nasıl uygulandığını açıklamak ve örnekler sunmak amaçlanmıştır. Bu amaçlarla, baskıresim atölyesinde farklı malzemelerin bir araya getirilmesiyle oluşturulmuş beş farklı kalıptan baskılar alınmıştır. Bu kalıplar, kum, akrilik pasta, asetat, çatlatma medyumu, derici kâğıdı malzemelerinin mukavva üzerine eklenmesiyle oluşturulmuştur. Bu araştırmada atölyede yürütülen baskı süreçlerinde sürekli amaçlı ve yapılandırılmış gözlemler gerçekleştirilmiştir Bu gözlemlerde, özgün baskıresmin özellikleri olarak sayılan; Boya Transferi, Ton Değerleri, Kâğıtta Deformasyon, Kalıpta Deformasyon, Edisyon Takibi esas alınmıştır. Sonuç olarak, geleneksel özgün baskıresmin dokusal etkilerine getirilebilecek alternatifler, bir dizi atölye çalışması yoluyla baskıresme özgü özellikler açısından araştırılmış ve örneklerle detaylı biçimde sunulmuştur.
Araz, G. (2013). Kağıt Gravür. Akdeniz Sanat, 6(12), 219-230.
Bahar, T. (2018). Güzel Sanatlar Eğitimi Bölümlerinde Uygulanan Geleneksel Baskıresim Tekniklerine Alternatif Olabilecek Teknik Önerileri. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Resim-İş Eğitimi (Dr) . Samsun: Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Bayav, D. (2014). Geleneksel ve Deneysel Yönleriyle Gravür Baskı. İstanbul, Türkiye: Paradigma Akademi Yayınları.
Ercivan Zencirci, D. (2008). Görsel Sanatlar Öğretmen Adaylarında Özgün Baskının Yaratıcı Düşünme Becerileri Ve Öz-Yeterlik Algısı Üzerindeki Yansıması. T.C. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Güzel Sanatlar Eğitimi Anabilim Dalı Resim-İş Öğretmenliği. İzmir: T.C. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Erdoğmuş, M. (2017). Dijital Teknoloji Çağında Baskıresim. Anadolu Üniversitesi, Baskı Sanatları Anasanat Dalı. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü.
Gör, T. K. (2021). Baskı Sanatı Terminolojisi, Teknikler Malzemeler Terimler İngilizce&Türkçe. İstanbul: Nobel Bilimsel Eserler.
Gürler, Z., Doyran, E. Y., & Yılmaz, B. (2019, Haziran ). Özgün Baskı Resim Sanatı Üzerine Bir Araştırma. Tykhe Sanat ve Tasarım Dergisi, 4(6), 408-429.
Keser, N. (2009). Sanat Sözlüğü (2 b.). İstanbul: Ütopya Yayınevi.
Ocvirk, O., Stinson, R., Wigg, P., Bone, R., & Cayton, D. (2015). Sanatın Temelleri / Teori ve Uygulama. (N. Balkır Kuru, & A. Kuru, Çev.) İzmir: Karakalem.
Türk Kaya, S. (2011). Gelişim Sürecinde Kolografi ve Deneysel Baskıreme Etkileri. Resim Anasanat Dalı. Eskişehir: Anadolu Üniveristesi Güzel Sanatlar Enstitüsü
